बिकेश कविनका ५ कविता

१) हावा हाै, चलिरहनू......

हावा हाै, चलिरहनू........

चलिरहनू निडर भएर

चलिरहनू अाफूभित्र विश्वास बाेकेर

चलिरहनू अाफूभित्र उज्यालाे छरेर

पस्नू सासहरूभित्र

र, निरन्तरता दिनू जीवनहरूलाई

हावा हाै, चलिरहनू.......

अगाडि-अगाडि बढिरहनू

बढिरहनू.....................

बढिरहनू.....................

बढिरहनू.....................।

२) दूरी

गहिराइ थिएँ, र पनि तिमीलाई छुन सकिनँ, कहिल्यै ।

३) पातहरू

थाहा छैन

कहाँ कहाँदेखि अाइपुग्छन् यी पातहरू मसम्म

मसम्म तिम्राे याद अाएजसरी !

४) गुनासाे

गुनासाे गरिरह्याे जिन्दगीले

मसँग

तिमीझैँ

गुनासाे गरिरह्याे जिन्दगीले

मसँग

र, म सुनिरहेँ जिन्दगीलाई

जसरी म सुनिरहन्थेँ तिमीलाई

तिमीलाई नसुन्न म सक्दिन थिएँ

र, म सक्दिन थिएँ नसुन्न अाफ्नै जिन्दगीलाई

अाफ्नाे हृदय गुनासाे गरिरहन्थ्याे

कसरी नसुनूँ अाफ्नै हृदयलाई ?

कसरी नसुनूँ अाफ्नै जिन्दगीलाई ?

५) चङ्गा

अाफैँसँग दूर रहेजसरी

हामी किन रहनसक्दैनाै दूर अाफ्नाे जीवनसँग ?

जीवनलाई भुइँमै छाडेर किन हामी उड्नसक्दैनाैँ चङ्गा भएर ?

डाेरी चुँडिएर किन हामी जानसक्दैनाै दूर-दूर, निकै ?

खासमा हामी के हाैँ ?

खासमा याे जीवनचाहिँ के हाे ?

© बिकेश कविन, इटहरी

- साभार : बाह्रखरी अनलाइन, २०८१ फागुन ३ मा प्रकाशित